Asemic Sound Mappings
Solo exhibition – 1st and 2nd phase
February 19 to March 12 (2022)
Karşı Sanat gallery
Beyoğlu / İstanbul, Türkiye
Curator: Melis Bektaş

First exhibition phase (current drawing process)

Second phase and Main exhibition

(english follow)

Duyduklarımız ve gördüklerimiz çoğu zaman bir gürültü ve karmaşa dizisinden ibaretmiş gibi gelir. Ancak biraz dikkatle dinlemeye ve bakmaya başladığımız yerde artık bir manzaranın içinde olduğumuzu fark ederiz. Farklı mimarilerde, farklı tarihlerde, birbirinden habersiz ya da birbirine alışkın çevrelerde iç içe geçen akustik ortam deneyimleri Felix-Antoine Morin’i bir repertuar yaratmaya teşvik ediyor. Ses yürüyüşleriyle başlayıp aldığı kayıtlar, grafik kodlar ve performanslar… Çok duyulu eserleri; dünyanın temsillerini olağandışı, gerçekçi veya farklı ölçeklerde yeniden oluşturulmuş evrenlere dönüştürüyor. Oluşan manzaralar müzikal formlarını sanatçının repertuarından alıyor ve birer grafik notasyona dönüşüyor. 

Asemik “belirli bir anlam içeriği olmayan” veya “en küçük anlam birimi olmayan” mânâsına geliyor ve asemik yazıda okuyucunun doldurması, yorumlaması için bırakılan bir anlam boşluğu ortaya çıkıyor. Bu boşluk sergide yapılabilen, soyut bir sanat eserinden anlam çıkarma yöntemine benzetilebilir. Sesin arkeolojisini, sesin yarattığı mekânı ve sesin içindeki hareketimizi düşündüğümüzde sanatçının tekniği bir ritüele ve performansa dönüşüyor. Sanatçının grafik dili sabit bir anlama sahip olma eğiliminde değil, eserlerin yorumlanmasında izleyiciyi serbest bırakıyor, müzik notasyonu ile saf resimsel şiir arasındaki belirsizliği hatırlatıyor. “Asemic Sound Mappings’’ sergisinde Morin’in müzikal ve resimsel duyarlılıklarını aynı anda ifade eden, kendi boşluğunda hareket ederek yüzeyde ritim yaratan, katmanlı resimlere yer veriliyor. Dinleyicinin ve izleyicinin geçmiş deneyimi, çağrışımları, içinde olduğu zamanı ve mekânı kavrama güdüsü sanatçı tarafından uyandırılıyor. Üzerinde pek durmasakta sesleri ayırt etmede ve nüansları duyma yeteneğimizde  azalma yaşıyoruz. Serginin tamamındaki performans, çevresel ses farkındalığını arttırma ve başka algı açıklıkları yaratma ihtimali taşıyor. 

Birbirini tamamlamaya çalışmadan birbirine eşlik eden resimlerin yerleşimi; biraz uzaktan bakınca göz kararmasını, ışık patlamalarını, darbeleri, hızı, ses akışının bir rüzgâr gibi hissedilen etkisini adım adım bir araya getiriyor. Bedenlerimizin, evlerimizin, sokakların, denizlerin, çukurların, toprağın, havanın ve her şeyin sesinin içindeyiz. Ses ortamı gerçek veya simüle edilir olabilir, dış mekân veya iç mekânda, yaşanmış veya hafızada olabilir. Ses bizim içinde olduğumuz ortamdır ve akustik ortamımızın, sonik çevremizin hayatımıza etkisi havanın, suyun etkisinden daha hafif değildir. Doğanın ilkel seslerinden başlayarak, ses çevremizin giderek artan karmaşıklığını deneyimledik. Zaman geçtikçe çevremizde yeni sesler yükseldi, sesler birbirinin üstüne yayıldı, arttı, yer yer azaldı ancak hiç kesilmedi. Tıpkı sergideki resimlerin değişen hareketi, farklı yoğunlukları ve devamlı akışı gibi. Çevresel sesin kullanımı, seslerin çevresi ve seslerin toplulukla etkileşimi bir ağ yaratıyor. Bu ağ üzerinde sanatçı grafik dilini çizgisel, noktasal ve teatral paradoksların yer aldığı bir  yüzeye açıyor. Ve her resmin içinde artık müziğe referans vermeyen, deşifre edilemez bir dile ulaşıyor. Bu resimler bir sesin resmi ya da notaların temsili değiller. Her bir resim, üzerine gelen her yeni bakışla ve ona eşlik eden her sesle, yüklenmesi mümkün tüm anlamları altüst edecek izler taşıyor. 

Küratör Melis Bektaş 
Karşı Sanat Çalışmaları, Istanbul 2022 

What we hear and see often feels like a series of noise and chaos. However, when we start to listen and look carefully, we realize that we are in a landscape. The artist’s work, akin to graphic notation, depicts existing musical forms whose basic structures are drawn from his repertoire of compositions – often inspired by diverse architecture and the unique movement of varied soundscapes.His multi-sensory works transform representations of the world into universes that are unusual, realistic or reconstructed at different scales. The resulting landscapes take their musical form from the artist’s repertoire and they become graphic notation. 

Asemic means “without a certain semantic content” or “without the smallest semantic unit”, and in asemic writing, a semantic gap is left for the reader to fill and interpret. This gap can be compared to the method of making meaning out of an abstract work of art that is done in an art exhibition.* When we consider the archeology of sound – the space created by sound and our movement in sound – the artist’s technique turns into a ritual and a performance. The graphic language of the artist does not tend to have a fixed meaning but frees the viewer in the interpretation of the works, reminding us of the ambiguity between musical notation and pure pictorial poetry.The “Asemic Sound Mappings” exhibition features Morin’s multilayered paintings that simultaneously express his musical and pictorial sensibilities and create rhythm on the surfaces by moving in their own spaces.The past experience of the listener and the audience, their associations, the motivation to grasp the time and place they are in are aroused by the artist. Although we do not dwell on it in our daily lives, we suffer from a decrease in our ability to distinguish sounds, to hear nuances.The performance throughout the exhibition has the potential to increase awareness of environmental sound and create other perceptual openings. 

Graphic language that comes close to accompanying without trying to complement each other when looked from a distance- brings together gradually the dimness, light bursts, pulses, speed, and the effect of the sound flow, which is felt like a wind. We live inside the sounds of our bodies, our homes, the streets, the seas, the potholes, the earth, the air, and everything. The sound environment can be real or simulated, outdoor or indoor, experienced or from memory. Sound is the medium we live in, and the effect of our acoustic and sonic environment on our lives is no less than the effect of air and water. Starting with the primitive sounds of nature, we have experienced the increasing complexity of our sound environment. As time goes by new sounds arose around us, spreading above one another, at times increasing and decreasing but never ceasing, just as the changing movement, various densities and continuous flow of the paintings in the exhibition. The use of environmental sound, the environment of sounds and the interaction of these sounds with the community creates a network. The artist opens the graphic language on this network to a surface of as linear, punctual and theatrical paradoxes.And in every painting, it reaches an indecipherable language that no longer references music. These pictures are not a picture of a sound or a representation of notes. Each painting carries traces that will overturn all possible meanings, with every new look that comes upon it and every sound that accompanies it. 

Catalog (2022)
“Cartographies sonores / Asemic Sound Mappings” (in Turkish and English)